Musical „Les Misérables”, tłumaczony na polski jako „Nędznicy”, to jeden z najbardziej znanych musicali na świecie. Można by powiedzieć, że jego historia rozpoczęła się w 1985 roku, gdy premierę miała produkcja w Londynie – ale zagorzali fani dobrze wiedzą, że przed angielskojęzyczną wersją premierę miała wersja w języku francuskim. Różniła się ona od dzisiejszego spektaklu praktycznie wszystkim – ale kilka motywów muzycznych przetrwało. Od tamtego czasu musical został przetłumaczony na 21 języków, wystawiony w 42 krajach, obejrzany przez ponad 60 milionów ludzi (dane z 2015 roku, więc na pewno od tamtej pory te liczby uległy powiększeniu).

W naszym kraju premiera „Nędzników” miała miejsce w 2010 roku w Teatrze Muzycznym Roma. Libretto i teksty piosenek przetłumaczył Daniel Wyszogrodzki, przez wiele lat związany z Romą, i najczęściej jego właśnie tłumaczeń używamy, gdy wykonujemy te utwory w Accantusie. Na przestrzeni ostatnich 9 lat wykonaliśmy ich już – jeśli dobrze policzyłem – łącznie 10, co jest jedną z najwyższych liczb jeśli chodzi o utwory z danego musicalu na naszym kanale. Chociaż przez ostatnie dwa sezony mocno odbiliśmy w stronę nowoczesnych musicali, pomyślałem sobie, że fajnie na początku nowego, dziewiątego sezonu wrócić w pewnym sensie do naszych korzeni – czyli właśnie do znanych i lubianych musicali „klasycznych”.

Dzisiejszy utwór pojawia się na samym początku musicalu, i stanowi część 10-minutowego prologu. Podkład muzyczny, który wykonał Nico Gaik, w dużej mierze opiera się na nowszej instrumentacji – została ona wdrożona około 10 lat temu i odtąd pojawia się już we wszystkich produkcjach. W tym konkretnym utworze bardzo łatwo ją rozpoznać po części „jak to się stało, że ten ksiądz” oraz „mógł jednym słowem wydać mnie”. Partia smyków została napisana zupełnie inaczej – i moim zdaniem nowsza wersja dużo bardziej klimatem pasuje do tego, co dzieje się w tym momencie w głowie Valjeana, przywodzi w pewnym sensie na myśl gonitwę myśli, podczas gdy pierwotna wersja była dużo bardziej ułożona i liryczna. Zarówno starsza, jak i nowsza aranżacja mają swoich zwolenników i przeciwników – ze swojej strony powiem tak: jedno jest pewne, wyeliminowanie elektronicznych padów zdecydowanie uszlachetniło ten materiał muzyczny! Paradoksalnie nowsza wersja zawiera dużo mniej elektroniki, a brzmienie brzmi na bardziej klasyczne, czyli dokładnie na odwrót, niż możnaby się spodziewać.

Kamil Dominiak wcielił się tutaj w rolę Valjeana po raz drugi – pierwszym jego wykonaniem z repertuaru tej postaci był flagowy utwór z tego musicalu, „Daj mu żyć”. Od tamtej pory obaj stwierdziliśmy, że zdecydowanie trzeba kiedyś do tego klimatu wrócić – dlatego bardzo się cieszę, że dziś udało nam się zaprezentować kolejną – i na pewno nie ostatnią – odsłonę tej opowieści. Jeśli są jeszcze jakieś utwory z tego musicalu, które chcielibyście usłyszeć w naszym wykonaniu, koniecznie dajcie znać w komentarzach – chętnie dowiem się, co wziąć w następnej kolejności na celownik! 🙂